بررسی پایداری محله های شهری (مطالعه موردی: منطقه 19 شهرداری تهران)

دیدگاه توسعۀ محله‌ای پایدار، رویکرد نوینی را تقویت می‌کند که در آن حل مشکلات شهری در بازگشت به مفهوم محله به‌عنوان سلول‌های حیات شهری تصور می‌شود. هدف کلی این پژوهش بررسی پایداری محلات سیزده‌گانۀ منطقۀ 19 شهرداری تهران است. بدین منظور شاخص‌های‌ اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست‌محیطی سنجیده شدند. با توجه به مؤلفه‌های تحت بررسی و ماهیت کاربردی تحقیق، روش این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز پژوهش به دو شیوۀ کتابخانه‌ای (کتاب، آمارنامه و نقشه) و میدانی (پرسش‌نامه، مشاهده و مصاحبه) گردآوری شده است. با بهره‌گیری از تکنیک TOPSIS و دیگر آزمون‌های آماری، هر یک از محلات از نظر پایداری محله‌ای بر اساس چهار شاخص مذکور ارزیابی شده است. نتایج نشان می‌دهد از بین 13 محله، وضعیت 7 محله بر اساس شاخص‌های پایداری ضعیف است و از بین این هفت محله، محلۀ شهید کاظمی پایداری کمتری دارد. به‌طور کلی، نتایج پژوهش بیانگر آن است که محلۀ خانی‌آباد شمالی از لحاظ پایداری در مرتبۀ بالاتری نسبت به محله‌های دیگر منطقۀ 19 قرار دارد و محلۀ شهید کاظمی پایداری کمتری دارد.